Małe życie

A mnie się podobała.
Na łamach LC jest 1500 opinii, więc pominę moją.
Niech na rzecz tej powieści przemówi fakt, jak wielkie wywołuje dyskusje, jak bardzo jest kontrowersyjna a wreszcie, jak wiele osób (~8500 osób na LC!) postanowiło przebrnąć przez te 850 stron niełatwej prozy.

A mnie się podobała.
Na łamach LC jest 1500 opinii, więc pominę moją.
Niech na rzecz tej powieści przemówi fakt, jak wielkie wywołuje dyskusje, jak bardzo jest kontrowersyjna a wreszcie, jak wiele osób (~8500 osób na LC!) postanowiło przebrnąć przez te 850 stron niełatwej prozy.

Ostatnie sto stron czytałam już z bardzo zamazanym od gęstych łez obrazem, ale mimo to nie mogę sklasyfikować tej książki jako dobrej. Uważam, że potencjał historii jest nieprawdopodobny i potencjał narracji (tak! tej „rozwlekłej”) również. Natomiast zbyt wiele rzeczy jest tutaj niedorzecznych i nade wszystko niedojrzałych. Ale dostrzegam potęgę przesłania. I czuję je głęboko w sercu. No bo właśnie, ta książka była pisana sercem (still, powinna być też rozumem). Szkoda. Szkoda, to mogło być dzieło monumentalne.

Ostatnie sto stron czytałam już z bardzo zamazanym od gęstych łez obrazem, ale mimo to nie mogę sklasyfikować tej książki jako dobrej. Uważam, że potencjał historii jest nieprawdopodobny i potencjał narracji (tak! tej „rozwlekłej”) również. Natomiast zbyt wiele rzeczy jest tutaj niedorzecznych i nade wszystko niedojrzałych. Ale dostrzegam potęgę przesłania. I czuję je...

Wszystko już o tej książce zostało powiedziane.
Dużo wątków prowadzących do nikad, ponad 800 stron maczkiem napisane, a nawet nie jestem w stanie wyobrazić sobie postaci . Jude już męczył pod koniec, ostatniej już jego katastrofy miałam dość, już myślałam „zabij sie w końcu „ bo nie mogę tego czytać w kółko.
Przygnębiająca strasznie, chodź niesie przesłanie dlatego 7 gwiazdek

Wszystko już o tej książce zostało powiedziane.
Dużo wątków prowadzących do nikad, ponad 800 stron maczkiem napisane, a nawet nie jestem w stanie wyobrazić sobie postaci . Jude już męczył pod koniec, ostatniej już jego katastrofy miałam dość, już myślałam „zabij sie w końcu „ bo nie mogę tego czytać w kółko.
Przygnębiająca strasznie, chodź niesie przesłanie dlatego 7...

Książkę czytała parę lat temu, pomimo upływu lat ciągle o niej myślę, porusza do głębi mimo, że trudne tematy nie są mi obce i jestem z nimi obyta, ta pozycja wbiła mnie w fotel. Z jednej strony, czyta się ją jednym tchem, z drugiej były momenty wymagające zatrzymania i wzięcia głębszego oddechu.

Książkę czytała parę lat temu, pomimo upływu lat ciągle o niej myślę, porusza do głębi mimo, że trudne tematy nie są mi obce i jestem z nimi obyta, ta pozycja wbiła mnie w fotel. Z jednej strony, czyta się ją jednym tchem, z drugiej były momenty wymagające zatrzymania i wzięcia głębszego oddechu.

Re-read: 1.11.2023

Nie oceniam tej książki. Cieszę się, że postanowiłam ją sobie odświeżyć bo dalej uderza tak samo jak za pierwszym razem. Choć przyznaje że jest trochę bardziej rozwleczona w pewnych momentach niż powinna być.

Re-read: 1.11.2023

Nie oceniam tej książki. Cieszę się, że postanowiłam ją sobie odświeżyć bo dalej uderza tak samo jak za pierwszym razem. Choć przyznaje że jest trochę bardziej rozwleczona w pewnych momentach niż powinna być.

"Małe życie" Hanyi Yanagihary jest książką, która wzbudza skrajne emocje, jednak z perspektywy negatywnej trudno przeoczyć jej liczne wady. Przede wszystkim, autorka posługuje się stylem, który jest zarówno przegadany, jak i męczący. Opisy są często nadmiernie szczegółowe, co sprawia, że narracja staje się rozwlekła i nużąca. Czytelnik ma wrażenie, że książka mogłaby być o połowę krótsza, gdyby tylko skupić się na istotnych wątkach.
Postacie w powieści, choć początkowo intrygujące, szybko stają się jednowymiarowe. Głównego bohatera, Jude'a, dotyka nieprzerwana seria tragedii, co wydaje się nienaturalne i przesadzone. Taki natłok dramatycznych wydarzeń prowadzi do efektu znieczulenia – zamiast budzić współczucie, zaczyna irytować i wydaje się nieautentyczny.
Kolejną kwestią jest sposób, w jaki autorka porusza trudne tematy, takie jak przemoc, samookaleczanie, czy molestowanie seksualne. Niestety, momentami odnosi się wrażenie, że te wątki są eksploatowane nie dla głębszego zrozumienia problemów, ale raczej dla szokowania czytelnika. Brakuje w nich subtelności i delikatności, co sprawia, że mogą one być dla wielu odbiorców nie tylko trudne do przełknięcia, ale wręcz odpychające.
"Małe życie" można również zarzucić brak realistycznego oddania rzeczywistości. Świat przedstawiony przez Yanagiharę wydaje się oderwany od rzeczywistości, z postaciami, które reagują na trudności w sposób mało prawdopodobny. Dialogi często brzmią sztucznie, a motywacje bohaterów nie zawsze są przekonujące.
Podsumowując, "Małe życie" to książka, która pomimo swojego potencjału, zawodzi na wielu płaszczyznach. Jest przeładowana niepotrzebnymi detalami, jej bohaterowie są przerysowani, a poruszane tematy często wydają się wykorzystywane w sposób niewłaściwy. Dla wielu czytelników może okazać się to pozycja zbyt przytłaczająca i pozbawiona literackiej finezji.

"Małe życie" Hanyi Yanagihary jest książką, która wzbudza skrajne emocje, jednak z perspektywy negatywnej trudno przeoczyć jej liczne wady. Przede wszystkim, autorka posługuje się stylem, który jest zarówno przegadany, jak i męczący. Opisy są często nadmiernie szczegółowe, co sprawia, że narracja staje się rozwlekła i nużąca. Czytelnik ma wrażenie, że książka mogłaby być o...

Ta książka mogłaby być o polowe krótsza i niczego by to nie zmieniło…

Ta książka mogłaby być o polowe krótsza i niczego by to nie zmieniło…

Dobrze napisana historia czterech przyjaciół ze studiów robiących karierą w Nowym Jorku. Każdy z nich startuje w innej dziedzinie, ale więzi z czasów młodości są między nimi bardzo silne. Najtragiczniejsza jest historia Jude'a, utalentowanego prawnika zmagającego się z traumą z dzieciństwa. Opisy stanów jego ducha doprowadzały mnie chwilami do tego, że musiałam przerwać czytanie tej opowieści, czułam się całkowicie wymęczona jego przeżyciami i rozdrapywaniem przez niego starych ran. Swoją drogą nie wiem czy w prawdziwym życiu znalazłby się człowiek, który potrafiłby tak konsekwentnie i stanowczo walczyć o Jude'a z samym Judem. A tutaj takich delikwentów jest wielu, bo przecież wszyscy kochają Jude'a, choć on pogrąża się w autodestrukcji. Jedno jest pewne, na pewno drugi raz nie sięgnęłabym po tę książkę.

Dobrze napisana historia czterech przyjaciół ze studiów robiących karierą w Nowym Jorku. Każdy z nich startuje w innej dziedzinie, ale więzi z czasów młodości są między nimi bardzo silne. Najtragiczniejsza jest historia Jude'a, utalentowanego prawnika zmagającego się z traumą z dzieciństwa. Opisy stanów jego ducha doprowadzały mnie chwilami do tego, że musiałam przerwać...

dobra ksiazka

dobra ksiazka

chyba musze zrobić reread, pamiętam, ze byłam bardzo zachwycona kiedy czytałam, historia niezwykle poruszająca. Ale mam obawę, ze się mogło źle zestarzeć.
Tak dużo książek, tak mało czasu na czytanie!

chyba musze zrobić reread, pamiętam, ze byłam bardzo zachwycona kiedy czytałam, historia niezwykle poruszająca. Ale mam obawę, ze się mogło źle zestarzeć.
Tak dużo książek, tak mało czasu na czytanie!